Στις 30 Ιουνίου 1825, στάλθηκε υπογεγραμμένο από τους πλέον διακεκριμένους κληρικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς της Πελοποννήσου, έγγραφο προς τον Υπουργόν των εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Κάνιγγ.
Εκεί μεταξύ άλλων ανέφεραν:
«… Ο υπογεγραμμένος [Θ. Κολοκοτρώνης] ζει με την γλυκείαν ελπίδαν, ότι η γενναιότης της αυτού Βρεττανικής Μεγαλειότητος η δικαιοσύνη των αυτού Κοινοβουλευτηρίων, δεν θέλουν παραιτήσει έθνος, το οποίον έκαμε να γνωρισθεί, όχι ανάξιον της δόξης των προγόνων του, και το οποίον ήδη είναι αποφασισμένον, ή να ταφεί όλον υπό το ερείπιον της πατρίδος, ή να επαναφέρει εις το θείον αυτού εγχείρημα νίκην τελείαν…».
Και σε άλλο σημείο:
«… οι Έλληνες εις τοιαύτην γενναίαν μάχην, ή πρέπει να εκβώσιν από ταύτην νικηταί ή θέλουν είσθαι τελείως αφανισμένοι, επειδή ουδέν μέσον είναι, το οποίον να δύναται να τους αποσπάσει από ταύτην την απόφασιν, ήτις ήδη κατήντησεν από τας φοράς του πολέμου και του χρόνου άφευκτος…».
Το έγγραφο αυτό υπέγραψαν όλοι οι «πρωτοκλασάτοι» Κληρικοί, Στρατιωτικοί και Πολιτικοί της Πελοποννήσου.
Εκτός λοιπόν των μητροπολιτών Κορίνθου, Παλαιών Πατρών Γερμανού, Κερνίτσης, Ανδρούσης, Χριστιανουπόλεως, των ηγουμένων των τριών μονών Μ. Σπηλαίου Γερμανού, Αγίας Λαύρας Γρηγορίου, Ταξιαρχών Αιγίου Δανιήλ, του Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά, των Πλαπουταίων, του Νοταρά, του Παπαγιαννόπουλου, των Σισίνηδων, του Ζαφειρόπουλου, του Κοπανίτσα, του Σέκερη και πολλών άλλων διακεκριμένων, αποστολείς του ήσαν και οι Καλαβρυτινοί:
Πετιμεζαίοι (Βασίλειος και Νικόλαος), Ανδρέας Ζαΐμης, Ανδρέας Λόντος, Ασημάκης Φωτήλας, Σωτήρης Χαραλάμπης, Δημ. Μελετόπουλος, καθώς και οι πρόκριτοι Καλαβρύτων Χ. Κυριτζόπουλος, Γεώργιος Λεχουρίτης, Σωτηράκης Θεοχαρόπουλος, Αντώνης Λιάρης.
Γκέρμπεσι ( Προφήτης Ηλίας ) Αχαΐας 