Τελευταία, τώρα που η ρόδα γυρίζει για τα 200 χρόνια της επανάστασης, ακούω και βλέπω εδώ στο διαδίκτυο αλλά και αλλού μερικοί να πλασάρουν και τη θεωρία ότι την επανάσταση του 1821 την κήρυξε ή ακόμα και ότι την έκανε ο λαός, ότι δηλ. ήταν «ταξική» κ. λ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι οι Έλληνες ήθελαν να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, αλλά πώς;
Έχουμε αναρωτηθεί, με τι μέσα;
Με ποιούς αρχηγούς;
Με τίνος καθοδήγηση;
Με τι πολεμοφόδια;
Ο φόβος;
Οι Τουρκόφιλοι;
Ένα μόνο νεύμα του Τούρκου έφτανε ο ραγιάς της Πελοποννήσου να σκύβει το κεφάλι. Σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό Δζεβδέτ πασά, όταν οι Τούρκοι πρόκριτοι της Πελοποννήσου «μυρίστηκαν» κινήσεις των Ελλήνων, εγγράφως ζήτησαν από τον Χουρσίτ πασά να στείλει στην Τριπολιτσά επειγόντως 5.000-6.000 στρατό για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενο ξεσηκωμό των Ελλήνων, εκείνος έστειλε από τη Λάρισα όπου βρισκόταν μόνο 300 άνδρες με λίγους αξιωματικούς. Το αίτημα αποστολής στρατιωτικής δύναμης επανελήφθη μετά από 25 ημέρες, αλλά ο Χουρσίτ απάντησε με τον ταχυδρόμο του «ότι δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουν ότι, αν εκραγεί το ελάχιστο κίνημα των ραγιάδων, θα στείλει στρατόν, «του οποίου κάθε πετριά θα στοιχίσει έναν άνθρωπον».
Δεν τον υπολόγιζαν τον Έλληνα, οι Τούρκοι. Είχαν ριζώσει πολύ βαθειά 4 εκατονταετίες στη χώρα και με τη βία, τους βασανισμούς, τους εξευτελισμούς, το φόβο, την εξουσία επί της ζωής του υπόδουλου Έλληνα, τη βαρειά φορολογία κ.λ. δεν τον άφηναν να πάρει ανάσα. Δεν ήσαν τα πράγματα όπως σήμερα φανταζόμαστε, πίσω από κάτι γραφεία ή προσηλωμένοι σε ιδεολογήματα και κομματικές προσταγές, ότι ήσαν…
Βλέπω και κάτι καθηγητάδες και λοιπούς, να πλασάρουν και αυτοί διάφορα αφηγήματα και ιδεολογήματα, άλλοι δε να γράφουν ό,τι νάναι και να του βάζουν και μια σφραγίδα της πανεπιστημιακής τους ταυτότητας και οντότητας, όπως λένε, έτσι για να καταπίνεται εύκολα.
Ας το σκεφτούμε λίγο…
Μερική απάντηση στο ερώτημα, αν μπορούσε ο λαός να κάνει επανάσταση, κυρίως σ’ ότι αφορά την πολεμική δεινότητα έναντι των Τούρκων, δίνουν οι Ανδρέας και Ιωάννης Πετιμεζαίοι παιδιά του Κωνσταντή, σε έγγραφό τους το Νοέμβριο του 1828 προς τον Κυβερνήτη της Ελλάδος, όπου γράφουν μεταξύ άλλων:
«… Είναι γνωστόν ότι προ της επαναστάσεως οι κάτοικοι των μεσογείων επαρχιών της Πελοποννήσου όντες καταδεδουλωμένοι από το βάρος του οθωμανικού ζυγού, δεν είχον ολότελα πείραν πολέμου εις τας αρχάς της επαναστάσεως. Από δε τας επαρχίας αυτάς και μάλιστα των Καλαβρύτων δεν ήτο κανένας αρχηγός των όπλων, ειδήμων των πολεμικών, εκτός του μακαρίτου πατρός μας Κωνσταντίνου, όστις έκαμεν εις δούλεσιν Ευρωπαϊκήν κατά τα επίσημα αποδεικτικά του, τα οποία και ήδη εις χείρας έχομεν. Κινηθείσης λοιπόν της επαναστάσεως έλαβε χρείαν η πατρίς από Αρχηγούς ειδήμονας του πολέμου να αντιπαραταχθώσι κατά των γυμνασμένων εις το τουφέκι Τούρκων, Λαλαίων και Αλβανών…».
Δεν είχε ο λαός πείρα πολέμου και επανάστασης, ουδείς εκ της επαρχίας Καλαβρύτων γνώριζε τα πολεμικά, υπήρχε η ανάγκη να βρεθούν αρχηγοί να οργανώσουν στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν τους εμπειροπόλεμους Τούρκους…. Αν έγινε ένα θαύμα και ελευθερωθήκαμε, ας το μελετήσουμε, ας το σεβαστούμε και ας αφήσουμε στην άκρη τις «εξυπνάδες» και τις πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες.
Πηγή: Παρ’ ότι είναι φανερό ότι είναι τα Γ.Α.Κ., δεν βάζω την ακριβή διεύθυνση. Αν θέλετε να βρείτε το έγγραφο απευθυνθείτε στο «φωστήρα» που με τρία κλικ και σε dt χρόνο, μπορεί να σας το βρεί!
Γκέρμπεσι ( Προφήτης Ηλίας ) Αχαΐας 