Χρόνια πολλά αγαπητοί μου φίλοι,
Έλληνες πατριώτες,
Ελληνογενείς όλου του κόσμου,
συμπατριώτες μας στο εξωτερικό,
για τη σημερινή διπλή γιορτή, του Ευαγγελισμού της Παναγίας και της Επανάστασης κατά των Τούρκων δυναστών!
Έχω και άλλες φορές αναφέρει ότι όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε ημέρα πρέπει να τιμούμε αυτούς οι οποίοι πολέμησαν, νίκησαν και μας παρέδωσαν μία πατρίδα ελέυθερη, κινούμενοι ενάντια στη λογική και στους νόμους της φύσης. Αυτούς οι οποίοι «φτωχοί ήσαν νηστικοί και βασανισμένοι, χωρίς χρήματα, χωρίς τροφή, «με σκέπασμα τον ουρανό κι ελπίδα το ντουφέκι». Σήμερα θα έπρεπε υποκλινόμενοι σ’ όλους αυτούς να βλέπαμε τα αίματα στα ρούχα τους να βλέπαμε τα αίματα και τη μπαρούτη στα έγγραφα τα οποία σώζονται και έπιασα με ανατριχίλα, στα χέρια μου. Θα πρέπει να ξέρουν οι νεώτεροι ότι μας ελευθέρωσαν κάνοντας αποκοτιά… Θα πρέπει να γνωρίζουν οι νεώτεροι ότι οι Έλληνες αυτοί εκτός από ηρωϊκές μορφές υπήρξαν και μέγιστοι δάσκαλοι των αξιών της ζωής και πως αυτές αποκτώνται και δεν χαρίζονται σε κανένα…»
Αγαπητοί φίλοι, η ηρωϊκή επαρχία των Καλαβρύτων δεν ανέδειξε μόνο αγωνιστές και ήρωες στην επανάσταση του 1821, αλλά ήταν η πρώτη που έδωσε το έναυσμα, που άναψε το φυτίλι της εξέγερσης. Αυτό σήμερα, παρά τα αδιάψευστα στοιχεία που το αποδεικνύουν, υπάρχει μεθόδευση να αλλοιωθεί, να παραποιηθεί και να χαθεί στη γενικότητα της θεώρησης της ιστορίας κάτω από την πίεση τοπικών ΄ή άλλων συμφερόντων.
Γι’ αυτό και στην παρέλαση την οποία είδα σήμερα, δεν άκουσα ούτε τη λέξη «Καλάβρυτα», ούτε «Αγια Λαύρα», ούτε «λάβαρο», ούτε για έναρξη εκεί της επανάστασης. Αυτό μου προκαλεί θλίψη, όπως μου προκάλεσαν και τα γνωστά Π.Δ., όπως επίσης μου προκαλεί και η προσπάθεια μέσα από διάφορα «Λευκώματα» και από αυτοχαρακτιριζόμενους ειδήμονες, «τηλεαστέρες», να ξαναγραφεί η ιστορία κατά το πως εκείνους θα βόλευε.
Το τελευταίο «ωραίο» που διάβασα (εφημ. «Πελοπόννησος», 16.3.2022) είναι αυτό που προστέθηκε στο «Χρονολόγιο» του επανεκδοθέντος και διορθωθέντος(;) «Λευκώματος» της Περιφέρειας Δυτ. Ελλάδος: «17/3/21: Μανιάτες αποφασίζουν «να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων» στην Αρεόπολη της Λακωνίας». Άρα μην ισχυρίζεστε εσείς Αχαιοί, Βοστιτσάνοι, Καλαβρυτινοί, ότι στη συνέλευση της Βοστίτσας στα τέλη του Γενάρη του 1821 αποφασίστηκε η έναρξη της επανάστασης, και ότι οι πρόγονοί σας πήραν τα όπλα από τις 14 μέχρι τις 21 Μαρτίου, οι Μανιάτες αποφάσισαν να τα πάρουν στις 17… και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και πρέπει να προβληθεί, μέσα από το «Λεύκωμα» της Περιφέρειας….
Έχω ξαναδιαμαρτυρηθεί και θα συνεχίσω, παρ’ ότι μερικοί θα τρέξετε να με λοιδωρήσετε διότι ασχολούμαι με θέματα ανάξια λόγου ή δεύτερης επιλογής, θα με πείτε τοπικιστή ή ίσως και γραφικό. Εγώ θα σας πω τούτο: Στις λεπτομέρειες κρύβεται η αλήθεια. Η ιστορία που έχει σημιουργηθεί από αυτούς που δεν ζουν για να την υποστηρίξουν λέγοντας την αλήθεια, ξαναγράφεται, γενικώς, κατά το δοκούν και η επαρχία αυτή της Αχαΐας, δυστυχώς, χάνει ένα από εκείνα τα πλεονεκτήματα που έκανε υπερήφανους τους κατοίκους της, το οποίο είναι η ιστορία της.
Σκεφτείτε τι θα τους λέγατε, αν μπροστά σας παρουσιάζονταν και σας ρωτούσαν: Ποιοί είμαστε εμείς, πότε και γιατί πολεμήσαμε; Οι Πετιμεζαίοι, οι Ζαϊμαίοι, οι Φωτηλαίοι, ο Δεσπότης Γερμανός, οι Θεοχαρόπουλοι, οι Χαραλάμπηδες, ο Στριφτόμπολας, Λεχουρίτης κ.λ. οι χιλιάδες οπλαρχηγοί και αγωνιστές αυτής της επαρχίας, που έδωσαν τη ζωή τους, οι χιλιάδες που έζησαν φτωχοί αφού τα υπάρχοντά τους τα διέθεσαν για την επανάσταση, οι ξεριζωμένοι, αυτοί που έγιναν δούλοι στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής… Μήπως θα τους λέγατε ότι εγώ πάνω απ’ όλα βάζω την πολιτική ή οποιαδήποτε άλλη καριέρα μου;
Γκέρμπεσι ( Προφήτης Ηλίας ) Αχαΐας 