Μερικά χρόνια πριν είχε περιέλθει σε γνώση μου το παρακάτω έγγραφο, του Παιανιώτη καπετάνιου Γιάννη Ντάβαρη, το οποίο παρουσιάζω στη συνέχεια.
«Προς την Σην αντικυβερνητικήν Επιτροπήν.
Κατά τον περασμένον Οκτώβριον είχα εις Δαμαλά [Ακρόπολη Τροιζήνας;] ένα Μουλάρι, και εκεί εκλέφθη. Κατά δε τον Ιανουάριον ευρισκόμενος με το Σώμα των Αθηναίων εις το στρατόπεδον των Μεγάρων, εκεί εγνώρισα το μουλάρι και μαζί μου πολλοί Αθηναίοι, το οποίον το είχε ένας Αργίτης ονομαζόμενος Κωσταντής Κατζούλας. Επαρησιάσθην εις τον μακαρίτην Στρατηγόν Ιω.[;] Νοταράν και εζήτησα υπεράσπισιν. Αλλά επειδή τότε ήτον καιρός πολέμου και όχι δια παρόμοια, με απεκρίθην ότι το μουλάρι είναι, ας κατορθώσωμεν πρώτον την υπόθεσιν του Πειραιώς και εγώ το παίρνων και σε το δίνω. Εγώ επείσθην και εκαταγινόμουν εις το έργον μου, αλλά τώρα[;] η τύχη του πολέμου ανάποδα γυρίσασα το πάν έχασε και αυτόν τον Νοταράν. Όθεν προστρέχω εις την αντικυβερνητικήν επιτροπήν και παρακαλώ να τελειώση εκείνο το οποίον άφησεν ατελείωτον ο μακαρίτης Σ.[;] Νοταράς. Το μουλάρι αυτό το έχει ο Κωνσταντής Κατζούλας εις το Άργος. Είναι δε κτήμα του[…], ο οποίος εξ’ αρχής της πολιορκίας των Αθηνών αγωνίζεται και αυτός μαζι με άλλους μεσογείτας [;] το κατά δύναμιν. Μέσα εις το φρούριον η φαμελιά του πένεται των αναγκαίων, και εάν παρθή και το μουλάρι αυτό, κτήμα εδικόν του να πουληθή και να προφθάση αυτήν την δυστυχή φαμελιάν. Εγώ δεν έχω να την οικονομήσω. Επειδή αφού έχασα όλην μου την κατάστασιν, δεν κάμνω πάλιν άλλο, παρά να τρέχω εις την δούλευσιν της πατρίδος. Παρακαλώ να εισακουσθή η δικαία μου παρακάλεση, και μένω ευπειθής πολίτης./ Εν Πόρω/ τη 22 Μαΐου 1827/ Γιάννης Ντάβαρης».
Στην πίσω σελίδα του εγγράφου υπάρχει η σημείωση:
«Διαταγή προς τον Κατζούλαν να δώση το μουλάρι προς τους δημογέροντες του Άργους. Να πάρουν το μουλάρι και να το παραδώσουν/ Γ. Γλ./ Ενεργήθη δια της υπ’ αριθ. …. Διαταγής τη 23 Μαΐου».
Πηγή: Γ.Α.Κ.
Γκέρμπεσι ( Προφήτης Ηλίας ) Αχαΐας 