1822: Η Μονή Ταξιαρχών αναφέρει: «Κατά δε το έτος 1822 και εις τας 24 Μαΐου εμετρήσαμεν εις την Πελοποννησιακήν γερουσίαν κατ’ έγγραφον αυτής επιταγήν γρόσια χιλιάδας οκτώ, δια τα οποία μας εδόθη ενσφράγιστος ομολογία χρεωστική».
1824: Αναφέρεται από τον Χρυσανθάκη Οικονομόπουλο σε έγγραφό του προς τον Υπουργό του Πολέμου, το οποίο έχει συνταχθεί στον Άγιο Βλάση στις 24.5.1824, ότι στέλνωνται λογαριασμοί στρατιωτών προς έλεγχο και εξόφληση, με τον Γεώργιο Οικονόμου και τον καπετάν Σταμάτη Μποντιώτη.
1824: Ο Οικονομόπουλος Χρυσανθάκης, στις 24 Μαΐου 1824 σε έγγραφό του προς τον Υπουργό του πολέμου αναφέρει μεταξύ άλλων «ελπίζω και τώρα εις τους λογαριασμούς να μη μου γένη ζημία».
1825: Κατάλογος στρατιωτών:«Αγιοβλάση 24 Μαΐου 1825 Ο Χρήστος Οικονόμου αποστέλλει λογαριασμόν μισθών στρατιωτών του τμήματος Νεζερών προς το υπουρ. Πολέμου με κατάλογον 149 στρατιωτών Καλαβρυτινών περιέχων και τα ονόματα των χωριών τους από τα οποία κατάγονται.
1825: Ο Παναγ. Λοπεσιώτης αναφέρεται σε κατάλογο στρατιωτών του Χρ. Οικονόμου της 24 Μαΐου 1825 με τόπο καταγωγής το Γκέρμπεσι.
1825: Στις 24 Μαΐου 1825 το υπουργείο του πολέμου απαντάει στον Κολοκοτρώνη ότι του στάλθηκαν και στέλνονται [στην Αρκαδία] τροφές και πολεμοφόδια αρκετά.
1827: «[Οι Έλληνες] Αποσκευάσαντες τας μπατταρίας των [μετά τη μάχη του Ανάλατου (Φαλήρου) 24.4.1827], και ρίψαντες τα βαρέα κανόνια των εις φρέαρ, επεβιβάσθησαν την νύκτα της 15 Μαΐου, του Ιωάννου Κολοκοτρώνη και του Νικήτα, οίτινες τελευταίοι εισήλθον εις τας λέμβους, καλυπτόντων την αποχώρησιν, και ανταλλασσόντων τουφεκισμούς με την εμπροσθοφυλακήν των Τούρκων.»
1830: Στις 24 Μαΐου 1830 ο Προσωρινός Διοικητής Κ. Πελοπίδας έγραφε προς τον Κυβερνήτη της Ελλάδος ότι κάτοικοι του χωριού Άγιος Βλάσης δια του Παναγ. Παπαζαφειρόπουλου ανέφεραν ότι είχαν διένεξη με τους κατοίκους του Μανεσίου για χωράφια ευρισκόμενα στα όρια των Μανεσιωτών, και για επίλυση της διαφοράς αυτής συνεστήθη επιτροπή από μέλη υποδειχθέντα εκ των δύο πλευρών, της οποίας το πόρισμα τελικά δεν εδέχθησαν οι κάτοικοι του Αγίου Βλάση και ζητούν με την αναφορά τους, η διαφορά να διεθετηθεί από την Γραμμ. Δκαστικού.
1830: Στις 24 Μαΐου 1830 ο προσωρινός Διοικητής Πατρών Α. Αξιώτης, απολογούμενος, έστειλε από την Πάτρα προς την Γραμματεία της Επικρατείας εκτενές έγγραφο.
1831: Στις 24 Μαΐου κάτοικοι της Ζαρούχλας έστειλαν προς τον Κυβερνήτη εκτενή επιστολή για άδικη κατηγορία εναντίον του χωριού τους για ληστεία κατά του Δημητρίου Θεοχαρόπουλου και άλλων τινών εκ της επαρχίας των Καλαβρύτων ερχομένων από Ναύπλιον κατά την 11 του παρελθόντος Απριλίου οίτινες εγυμνώθησαν καθ’ οδόν από πέντε ληστάς.
1839: Διαβιβάστηκε η αίτηση για χορήγηση αριστείου, του Αναγνωστόπουλου Μήτρου καταγομένου από τα Λακώματα, από τον Κάλανο Νεζερών στη Διοίκηση Κυναίθης.
1839: Ο Νικόλαος Οικονόμου γεννημένος και κάτοικος εις χωρίον Μάζι του δήμου Κλειτοριαίων της επαρχίας Κυναίθης ετών 44, υπέβαλλε αίτηση περί χορηγήσεως αριστείου.
1839: Ο Οικονομόπουλος Α. Αναγνώστης από Χαλκιάνικα, με αίτησή του προς τον δήμαρχο Αιγείρας ζητεί το ανήκον αριστείο.
1839: Ο Ροδόπουλος Παναγιωτάκης, από την Ζαρούχλα, σε αίτησή του που συντάχθηκε στην Πάτρα στις 24 Μαΐου 1839 και απευθύνεται στο δήμαρχο Πατρέων δηλώνει ότι, παρόλο που έχει προσκομίσει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά στην αρμόδια Επιτροπή δεν έχει ακόμη παραλάβει το αργυρούν αριστείο του.
1839: Ο Φωτεινός Δημήτριος από το Σοπωτό, με αίτησή του από 24 Μαΐου εκ Τριπόλεως προς την Επί των Στρατιωτικών Βασιλική Γραμματεία της Επικρατείας, ζητεί να του χορηγηθεί αριστείο για τις υπηρεσίες του στον πόλεμο της ανεξαρτησίας.
1839: Σε αίτησή του που συντάχθηκε στις 24.5.1839 ο Παπαδαίος Ηλίας από το Μάζι, ζητάει να του απονεμηθεί αριστείο
1840: Παχύς Γεώργιος από Χαλκιάνικα, πιστοποιητικό που συντάχθηκε στο Αίγιο στις 24.5.1840, το οποίο υπογράφει ο Σωτ. Θεοχαρόπουλος, αναφέρει ότι έλαβε μέρος στις μάχες Λεβιδίου, Μεγάλων Δερβενίων, Κορίνθου, Ακράτας, Τρικόρφων, Π. Πατρών και άλλες και επληγώθη εις διαφόρους εποχάς.
1845: Από έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών με ημερομηνία 24.4.1845 μαθαίνουμε ότι ο Διοικητής Καλαβρύτων είχε υποβάλλει αναφορά προς το υπουργείο των Εσωτερικών «περί παραχωρήσεως εθνικής γης εις την πόλιν των Καλαβρύτων για να χρησιμεύσει ως νεκροταφείο».
1853: Ο Προηγούμενος Αρσένιος Γεωργιάδης, σε πυκνογραμμένη 4σέλιδη επιστολή του προς το υπουργείο των Εκκλησιαστικών, με ημερομηνία 24 Μαΐου 1853 (είχε προηγηθεί και άλλο έγγραφο του Αρσενίου προς το υπουργείο των Εσωτερικών με ημερομηνία 23 Μαΐου 1853, ιδίου περιεχομένου και καταφερομένου και κατά του Επάρχου Καλαβρύτων), αναφέρει ότι ο αποσταλείς Έξαρχος όχι μόνο δεν κατόρθωσε νε ηρεμήσει τα πνεύματα και να διενεργήσει δίκαιες εκλογές στη Μονή Μ. Σπηλαίου, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο και προς γνώση του υπουργείου παραθέτει λεπτομερώς όλες τις παρανομίες του Α. Ψιλογαλάνη.
1854: Το Πρωτοδικείο Πατρών στις 21 7βρίου 1854 συζήτησε την εγωγή του Αθ. Γιαννοπούλου, κατοίκου Κέρμπεσι. Ο Α. Γιαννόπουλος απηύθυνεν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου την από 24 Μαΐου ε.ε. αγωγήν του κατά των Ανδρέα Μητρόπουλου, Δήμου Καλογεροπούλου και Μήτρου Σπυροπούλου, Καρουσιωτών, και του Αναστ. Χάρμπα, δι’ ής εξέθεσεν ότι κατέχει προ πολλών ετών αγρόν κείμενον εις θέσιν Γυφτόλακκα του χωρίου Κέρμπεσι εκ στρεμμάτων 18 περίπου. Επί του αγρού τούτου κατά τον Σεπτέμβριον του 1853 οι εναγόμενοι αυτογνωμόνως έλαβον κατοχήν αρχίσαντες να τον καλλιεργήσωσι.
1865: Αίτησή δισέλιδη, του Κόσκορη Παναγιώτη από Σαβανούς, που συντάχθηκε στα Καλάβρυτα στις 24.5.1865 και απευθυνόταν προς τον Έπαρχο Καλαβρύτων από τον οποίο ζητούσε να την διαβιβάσει μετά των συνημμένων εγγράφων προς την αρμόδια επί των Θυσιών και Αγώνων επιτροπή για να του δοθεί αμοιβή για τους αγώνες του.
1865: Στις 24.5.1865 η κόρη του Τροκάλη Γεωργάκη από Περιθώρι, Ελένη, με αίτησή της προς την αρμόδια επί των Αγώνων επιτροπή ζητεί να της δοθεί αμοιβή για τους αγώνες του αποβιώσαντος πατρός της.
1898: Σε ψήφισμα που εξέδωσε η μονή της Αγίας Λαύρας, στις 24 Μαΐου 1898, για τον Χρ. Α. Ηλιόπουλο στον οποίο «οφείλουσα [η μονή] αιωνίους χάριτας./ Ψηφίζει/ 1) να εκφρασθή αυτώ η βαθυτάτη ευγνωμοσύνη, 2) ν’ αναγραφή το όνομά του παρά τας συντελεσθείσας εργασίας, και 3) ανακηρύττει αυτόν Μέγαν Ευεργέτην.» Υπογράφουν δε αυτό οι εξής: «Αγάπιος Θεοφανόπουλος ηγούμενος, Σεραφείμ Ρηγόπουλος σύμβουλος, Φιλάρετος Δημητρίου σύμβουλος, Αθ. Γεωργίου προηγούμενος, Δαμασκ. Αποστολίδης προηγούμενος, Γεράσ. Κουμάντος προηγούμενος, Αρσ. Ρουφογάλης προηγ., Ναθαν. Αντωνίου αρχιμανδρίτης, Γεδεών Δημητρίου ιερεύς, Ανανίας Αθανασιάδης ιερεύς, Πορφύριος Παπαγιαννακόπουλος ιερεύς, Αγαθ. Παπαθανασίου ιερεύς, Αγάπ. Μιχαλόπουλος ιερεύς, Συμεών Αργυρίου ιερεύς, Χαρίτ. Αναγνωστόπουλος ιερεύς, Καλλίστρ. Δημητρίου ιερεύς, Προκόπ. Γεωργίου ιερεύς, Νίφων Νόκος, Άνθιμος, Χριστόφ. Αργυρόπουλος, Ανδρόν. Ρηνόπουλος, Σαβ. Χρυσανθόπουλος, Γερμανός Δημόπουλος, Σεραφείμ, Αμφιλόχιος, Αυξέντιος κ.λ».
1909: Σε ηλικία 25 ετών, την 24 Μαΐου 1909, ο Πτυχιούχος Θεολογίας και διδάκτωρ φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Μονάχου, Σπήλιος (Παπαδόπουλος Αβέρκιος) από Συλίβαινα, εκάρη μοναχός στη Μονή ταξιαρχών Αιγίου, ονομασθείς Αβέρκιος.
1919: Ο στρατιώτης Αδρακτάς Δημήτριος του Αθαν. που γεννήθηκε στο Σαβάνι (Σαβανούς;) Αχαΐας, πέθανε στις 24 Μαΐου 1919 στο Στρατ. Νοσοκομείο Εκπαιδεύσεως.
1929: Η εφημερίδα «Καλάβρυτα» (24 Μαΐου 1929) αναφέρει ότι, προ ολίγων ημερών οι κάτοικοι Συρμπανίου είδαν ικανοποιημένοι αυτοκίνητο να φθάνει στο χωριό τους.
1929: Η εφημερίδα «Τα Καλάβρυτα» (24 Μαΐου 1929) παραθέτει Δήλωση του εκ Βλασίας Δημ. Καλατζοπούλου, όστις κάνει γνωστό στους κατοίκους Άνω Βλασίας ότι θα κατασκευάσει δωρεάν το ταβάνι της εκκλησίας «Άγιος Δημήτριος».
1943: Από το Βραχνί στις 24 Μαΐου 1943, πέρασε ομάδα ανταρτών ερχόμενη από Κερπινή και κατευθυνόμενη στα Πάνω Σουδενά.
1944: Στις 24.5.1944 δίδεται άδεια στον αντάρτη του ΙΙ Τάγματος του 5ου λόχου Λαλιώτη Γεώργιο να παρουσιαστεί στον ιατρό του Συντ/τος προς εξέταση.
Σημείωση: Τα προηγηθέντα στοιχεια προέρχονται απο το Ιστορικό Λεξικό της επαρχίας Καλαβρύτων και υπόκεινται στους περιορισμούς της νομοθεσίας περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.
Αθαν. Δ. Τζώρτζης.
Γκέρμπεσι ( Προφήτης Ηλίας ) Αχαΐας 